Pomocy, jestem chomikiem... nie umiem wyrzucać rzeczy!

Przyznaję się. Jestem anonimowym chomikiem. Albo i nie. Wcale nie anonimowym, bo każdy, kto zajrzy do mojej garderoby stwierdzi, że nie bardzo się z tym ukrywam. Nie ukrywam się, bo nie mam już gdzie. Nie umiem wyrzucać. Bo wszystko się przyda. Albo będzie kiedyś modne. Albo ja przytyje. Albo się skurcze. Ewentualnie mój gust ewoluuje. Zbieram, przechowuje, gromadzę... Czy ktoś powie mi, jak nauczyć się wyrzucać rzeczy?!

 

                                                                       źródło

Wszelkie cenne rady i uwagi, mile widziane. Pytałam o to google. Przeczytałam trochę wzniosłych i inspirujących artykułów. Powiedziałam sobie... ej! Oni mają rację, jak tylko znajdę chwilę, wezmę się za generalne porządki i powyrzucam wszystko, czego nie nosiłam od roku. Albo dwóch. Ewentualnie trzech. Pełna chęci i nadziei na odmianę swego marnego chomiczego losu, wchodzę do garderoby i... znajduję zastosowanie dla każdej z tych rzeczy. Jestem mistrzem argumentacji. Dla każdej rzeczy znajdę przeznaczenie i funkcję jaką spełnia. A jak nie spełnia teraz, to na pewno zacznie spełniać za lat parę ( lub kilkanaście...)

Prosiłam o pomoc mamę. I to nie skończyło się zbyt dobrze. Bo okazało się, że chomikowanie to choroba genetyczna. Moja mama ją ma i tata. Jeśli myślicie, że jest źle... zaraz dowiecie się, że jest jeszcze gorzej. Chomiki łączą się w pary. Małż też nim jest. Szczególnie lubuje się w zepsutej elektronice, kabelkach i śróbkach. 

Sprawdziłam fora. Jedyne czego się dowiedziałam to to, że chomiki to zwierzęta stadne. I nie jest ich wcale tak mało. I, że choć czują się raźniej, gdy inne chomiki krzyczą: „EJ JA TEŻ!”, to jednak... wcale nie jest im lepiej. No może, mi zrobiło się trochę lepiej. Dowiedziałam się, że mogłoby być gorzej. Mogłabym zbierać opakowania po jogurtach i tekturki z opakowań.

Zacznijmy od swoistego katharsis. Skąd wzięło mi się to zamiłowanie do chomikowania?

Sentymenty

Liściki z liceum, kartki pocztowe z podstawówki i stare bilety. To tylko szczyt góry lodowej. Pierdółki, które wywołują u mnie jakiekolwiek emocje. Co ciekawe, również te negatywne. Lubię sobie posmęcić.

Przyda się!

Stary podręcznik od biologii, notatki ze studiów, kserówki, zepsute głośniki ( na pewno przerobie je na przydatne części, ewentualnie naprawię, co tam!)

Ubrania

Tu problem jest najbardziej skomplikowany. Chomikuję co się da. Problem się pogłębił odkąd zakupiłam worki próżniowe. I zaczęłam kupować w kilogramach ( KOCHAM LUMPEKSY, a mój chomik rośnie w siłę). Moda się zmienia, moda powraca. Tak samo zmienia się rozmiar, tak samo powracają kilogramy, a więc chomikowanie w pełni uzasadnione. Gorzej, że część tych rzeczy nie do końca wpisuje się w mój styl. Gorzej też, że moja waga ZAWSZE jest taka sama. Nic to, chomik wie lepiej!

Ubrania Matyldy

Przecież za jakiś czas na pewno będzie miała rodzeństwo. A jeśli nie... to może spotkam na swej drodze potrzebującą mamę? ( Trzymanie rzeczy dla kogoś potrzebującego tyczy się też moich ubrań. Nie ufam zbiórkom door to door, więc uparcie je chomikuję i czekam, aż ktoś naprawdę potrzebujący zapuka do mych drzwi).

Niestety. Większość osób, którym opowiadam o swoim problemie uważa, że jest błahy. I zabawny. No przecież, każda kobieta marzy o tym, by mieć w swej szafie dużo rzeczy. Garderoba wypchana po brzegi? Marzenie!

Nie. Utrapienie.

• Bo choć szafa jest z pozoru wypchana, ja nie mam się w co ubrać. Większość rzeczy nie jest w moim stylu, nie czuję się w nich dobrze, nie leżą na mnie dobrze, nie pasują do mojego stylu życia.

• Bo zadbać o ład w takim magazynie, to prawdziwe wyzwanie! ( Znaleźć w nim coś... też!)

• Bo coraz częściej czuję, że ilość tych rzeczy mnie przytłacza. Wysysa ze mnie energię ( dobra, delikatnie wyolbrzymiłam).

Dlatego właśnie moi drodzy... postanowiłam walczyć z tym problemem. Wiem, że nie zabije chomika. Wiem, że nie nauczę się z dnia na dzień wyrzucać rzeczy, bo zostałam wychowana tak, a nie inaczej i przywykłam do tego, że czegoś nie ma, a jak coś jest to trzeba to szanować. Bardzo i aż ZA bardzo.

Będę Was informować jak toczy się ta moja mała batalia z samą sobą. A Wy... jeśli macie dla mnie jakiekolwiek wskazówki, to proszę... nie chomikujcie ich dla siebie i potomnych, a podzielcie się nimi ze mną! No i trzymajcie kciuki :)